Jedną z najstarszych metod stosowanych do łączenia metali jest lutowanie. Być może wielu osobom kojarzyć się ono będzie ze spawaniem, ale to jednak są dwie zupełnie różne rzeczy. W przypadku lutowania elementy są łączone przy pomocy spoiwa, które rozlewa się w szczelinie. Zaś w przypadku spawania tworzona jest bardzo duża temperatura, topiąca krawędzie elementów, i w ten sposób się je ze sobą łączy. Z tego też powodu powszechnie się uważa lutowanie za dużo bardziej bezpieczne, również jeśli chodzi o temat zabezpieczenia wykonujących je osób. Najpopularniejsza obecnie jest technika miękkiego lutowania, która jest chociażby wykorzystywana w rozmaitym sprzęcie elektronicznym.
W zasadzie cała współczesna elektronika produkowana jest właśnie w taki sposób, na zaprojektowanych specjalnie płytkach są bowiem przylutowywane rozmaite części. Jako lutów używa się cyny z domieszką miedzi lub ołowiu, i stopy takie po stwardnieniu bardzo dobrze przewodzą elektryczny prąd. Cechą charakterystyczną miękkiego lutowania jest temperatura pracy, wynosząca mniej niż 400 stopni celsjusza. Druga technika wykonywania lutów, czyli lutowanie twarde, będzie potrzebować wyższych temperatur, przeważnie powyżej 450 stopni.
Z tego też powodu wykorzystuje się do niego zupełnie inny sprzęt, na przykład taki jak palniki acetylenowo-tlenowe lub na propan butan, albo lampy lutownicze i lutownice indukcyjne. Odmienne są również typy lutów, przeważnie będą to srebrne, fosforowe lub miedziane. Lutowanie twarde sprawdza się bardzo dobrze przy rozmaitych materiałach. Przy jego pomocy można łączyć zwykłą stal, miedź i jej stopy, takie jak brąz czy mosiądz, ale też różne szlachetne metale. Spoiwa są bardzo wytrzymałe i mocne, także na wysoką temperaturę, dlatego też można w ten sposób wykonywać różnego rodzaju instalacje przemysłowe. Z uwagi na możliwość powstawania niebezpiecznych gazów istotne jest, żeby prace odbywały się w dobrze wentylowanych pomieszczeniach. Nie wymagają one jednak takich umiejętności, jak przy spawaniu.
+Tekst Sponsorowany+